«Görseniz, dünyanın en güzel bebeği. Masmavi gözleri var. Başındaki üç tel saçı şimdiden dalgalı. Kucağıma aldığım zaman göğsüme bir yaslanışı var ki dünyalar benim oluyor. Tam 3 kilo 850 gram olarak doğdu. Adını Alain koyduk. Fakat karım Sophia ile, oğlumu daha çok Elvis diye çağırıyoruz. Ben ilerde Alain’in, Elvis Presley kadar ünlü bir şarkıcı olacağını şimdiden hissediyorum.»

İtalyan hafif müzik aleminin harika çocuklarından Bobby Solo, baba olmanın heyecanı içinde şimdi her önüne gelene bu cümleleri söylüyor. Şarkı maratonu sayılan meşhur «Cantagiro Festivali» ne de onun için katılıyor. Bir festival düşünün ki 19 haziranda başlasın ve 6 temmuza kadar sürsün. Ve bu arada tam 15 şehirde safha safha devam etsin.

Bobby Solo bu defa son derece iddialı. «Artık onun işi bitti. Yıldızı söndü,» diyenlere, «Kazanacağım birincilik ile iyi bir cevap vereceğim,» diyor. Ve ekliyor, «Hem bu defa yalnız kendim için değil, oğlum Alain için söyleyeceğim. O hırsla sahneye çıkacağım ve rakiplerimi ezeceğim.»

Bobby bu seyahatinde en çok oğlu Alain’in yokluğunu hissedeceğini söylüyor. «Babalık bambaşka bir his,» diyor. «Bence, bir çocuk dünyanın bütün servetlerine bedel.»

Şarkı maratonunun en hareketli günlerini yaşadığı şu sıralarda, Solo’ların Roma’daki evlerinde bebeği başında bekleyen Sophia Solo, her gün eşinden mektup alıyor ve mektubun sonuna eşinin yazdığı aynı cümleyi okuyor:

- «Onun için söylüyorum. Onun için kazanacağım»...

ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1968 TARİHLİ 29. SAYISI