Esen Püsküllü'nün oğlu Ahmet Kadir üç aylık oldu. Ama, daha şimdiden küçük Ahmet (Beşiktaşlı değil!) annesinin gözünde bir delikanlı! Esen'i ziyarete gittiğimiz zaman yan odadan çocuk sesi geliyordu. Esen Püsküllü (Uçanoğlu) gülerek, «Ahmet'in sabah temizliğini yapıyorum, kusura bakmayın,» dedi. Biz salonda oturduk. 20 dakika kadar sonra Esen Püsküllü kucağında Ahmet ile geldi, «İşte benim her şeyim bu! Geceleri uyutmuyor beni bacaksız. Ama buna rağmen yine de onu seviyorum, hem de delice,» diye bize Ahmet'in yaramazlıklarını sıralamaya başladı.

Söz döndü dolaştı, az önce söylediği «Şimdi her şeyim bu,» cümlesine geldi. «Yok yok, yanlış anlattım galiba?» diyerek sözlerini şöyle açıkladı. «Sinemayı ve eşimi, Yücel'i çok seviyorum. Ama Ahmet yeni geldiği için onun sevgisi yepyeni, pırıl pırıl da onun için böyle söyledim. Yoksa ne sinemaya karşı; ne de eşime karşı sevgim azalmış değil.»

Esen Püsküllü ve eşi Yücel Uçanoğlu, şimdiden Ahmet Uçanoğlu'na meslekler düşünüyorlar. Genç karı-kocanın aralarında tartışmalar, münakaşalar bile oluyormuş. Bunları anlatırken «Ben Ahmet'in mühendis olmasını istiyorum. Yücel de, eski mesleği olan denizciliği oğluna yakıştırıyor. 'Anlı-Şanlı bir deniz subayı olsun' diyor. Ben de tutturdum, ya mühendis ya da doktor diye...»

Annesinin kucağında çevresine bakınan Ahmet birden ağlamaya başladı. Esen hemen ayağa kalktı. Susması için çocuğunu hoplatmaya başladı: «Ah güzel yavrum! Tatlı çocuğum benim niçin ağlıyorsun?»

Fakat Ahmet'in ağlaması azalacağı yerde gittikçe arttı. Esen «Bir dakika» dedi ve çocuğu yan odaya götürdü. Küçük Ahmet bu yuvaya bambaşka bir hava, bambaşka bir canlılık getirmişti.

Ahmet dünyaya geldikten sonra, Esen Püsküllü bir film bitirmişti. İkinci filmini de tamamlamak üzereydi. «Kafkas Kartalı» nda Fikret Hakan ve Fatma Girik ile birlikte oynamıştı. Şimdi son filmi olan «Yalan Yıllar» da Murat Soydan Tanju Gürsu ile birlikte oynuyordu.

Esen film çevirmek için Kars'a, kocası Yücel Uçanoğlu ile gidince Ahmet Kadir, Beşiktaş'ta anne annesiyle ya nız kalmış. Ama hiç ağlamamış. «Anne Attaa!» deyip durmuş. Esen'in annesi: «Artist kısmı evlenip çoluk çocuğa karışırsa böyle olur işte!» diyor...

Hem film, hem çocuk Esen Püsküllü'yü bir hayli yoruyormuş. Ama o, bıkkın ve halinden hiç de şikayetçi görünmüyor, «Annemden Allah razı olsun, hiç değilse gündüzleri, ben işte olduğum zamanlar çocuğa o bakıyor» diyor.

Ana caddeye çıkarken şöyle düşünüyorduk. Esen, gerçek ve büyük rolü olan anneliği benimsemiş. Daha ağır başlı, daha sakin olmuş... Tıpkı bir anne gibi...

ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1968 TARİHLİ 18. SAYISI