Yerli sinemanın bazı mensupları, zaman zaman yersiz davranışları yüzünden kendi aralarında bile alay konusu olurlar. Çoğunluk, eriştikleri ünün hoppalığı ve züppeliği içindedir. İşte bunlardan birisi de beyazperdemizin hanım hanımcık gözükmeye çalışan yıldızı Pervin Par’dır.

Öteden beri Pervin, «Benim de bir arabam olsa,» der dururdu. Nihayet onun bu arzusu gerçekleşti ve Pervin’cik dört tekerlekli bir kaplumbağaya, Volkswagen marka bir otomobile sahip oldu. İşte, dert de bundan sonra başladı ya. Otomobili getirip kapının önüne çekmekle iş bitmiyordu. Kullanmasını öğrenip, ehliyet almak lazımdı. Pervin şimdiden kendisini otomobilini sürerken tahayyül ediyor, adeta caddelerdeki insanların «A! Pervin Par’a bakın» dediklerini duyar gibi oluyordu. Minik Volkswagen Pervin’ciğin gözünde büyümüş, dev bir Cadillac bir Rolls Royce olmuştu.

Ona, bazı arkadaşları en iyi direksiyon öğreten kursun adresini verdiler. «Üç derste kırk yıllık şoför gibi olursun» demeyi de ihmal etmediler. Pervin verilen tavsiyeyi yerine getirip, kurslara yazıldı. Gerçekten de kısa zamanda kendini usta bir şoför gibi hissetmeye başladı.

Bu arada, her şeye sonradan sahip olmuş insanların yaptığını yapmaktan da geri kalmıyordu. Yeni bir otomobile sahip olduğunu belirtmek için her fırsatta arabasından söz ediyor, motorunda acayip bir ses peydah olduğundan, kapıların rahat açılıp kapanmayışından arkadaş topluluklarında yakınıyor, «A! Pervin’ciğim araba mı aldın? Güle güle kullan» diyenlere, önemsiz olduğunu göstermek isteyen bir eda ile «Mersi» deyip geçiyordu.

Biz Pervin Par’ın mavi renkte bir Volkswogen aldığını duyduğumuz zaman, görevimiz olduğu üzere, bunu okuyucularımıza duyurmak istedik. Ona, otomobili ile birlikte resimler çekmek istediğimizi söylediğimiz zaman, Pervin:

– «Olmaz şekerim. Ben otomobilimin yazılıp çizilmesini istemiyorum» diye karşılık verdi. Kendisine otomobilinde mühimsenecek bir taraf olmadığını anlatmaya çalıştık. Bizim gayemiz sadece resimli bir haber olarak okuyucularımıza Pervin Par’ın bir araba satın aldığını duyurmaktı. Üstelik bir otomobil sahibi olduğunu da yine ballandıra ballandıra kendisi anlatmıştı. Ama, şimdi Nuh diyor, peygamber demiyordu.

Pervin’cik aslında otomobil almakla başına da dert almış oldu. Bir taraftan otomobilinin resmini çekmek isteyen muhabirlerle uğraşırken, bir yandan da ehliyet almak için bütün gücü ile kurslara devam ediyor. Bu arada ehliyet için de Trafik Bürosunun eşiğini aşındırmaktan geri kalmıyor…

ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1967 TARİHLİ 38. SAYISI