Uzun ve yorucu bir kış geçirmişlerdi. Sahnede olsun, özel hayatlarında olsun, başlarından hiç bir dert eksilmemiş, gazetecilerin dedikoducuların dillerinden kendilerini bir türlü kurtaramamışlardı. Ama nihayet onlar da insandılar. Onlar da etten, kemikten ve sinirden yapılmışlardı. Yorucu çalışma hayatına dayanmanın aa elbet bir haddi vardı. İşte kış sonlarına doğru Sylvie Vartan - Johnny Halliday çiftinin tahammülü son haddi buldu. Parisli hayranlarının her gece onları yüzlerce defa alkışlamaları, gazete ve dergilerde, onlarla ilgili bir sürü metin yazısının yayınlanması, üzerlerindeki yorgunluğu atmalarına kafi gelmiyordu.

Nihayet kış sonunda Antil adalarından bir teklif alınca, genç karı-kocanın yüzü güldü. Antil adalarında konser vermek demek, iş arasında bir balayı yaşayabilmek demekti. Paris'in o bitmez tükenmez yağmurları, Fransız dinleyicilerinin o bit mez tükenmez istekleri, menajerlerin o bitmez tükenmez teklifleri, fotoğrafçıların istekleri, kısacası bu genç karı kocayı sıkıp üzecek her şey geride, Paris'te kalacak, onlar sıcak bir ülkede, gençliklerinin, beraberliklerinin, kısacası hayatın tadını çıkaracaklardı. Fakat Antil gezisi, pek de Sylvie Vartan - Johnny Halliday çiftinin düşündüğü gibi olmadı, İlk konserde dinleyiciler sahneye hücum edince, onlar da ertesi gece kendilerini korumak için tedbir almak zorunda kaldılar. Dinleyicilerin bulunduğu kısım tel örgülerle kapatıldı ve genç karı - koca konserlerini bu şekilde verebildiler.

Geceleri bir hayli yoruluyorlardı, ama gündüzler onlarındı. Sabahın erken saatlerinde kıyıya inip korsan kıyafetleriyle sahile bağlanmış tekneler üzerinde korsancılık oynuyorlar, böylece kursaklarında kalmış olan çocukluk heveslerini gideriyorlardı. Sylvie Vartan, mahalli kıyafetle dolaşırken hiç kimse onu tanıyamamıştı. Hele korsan kılığındaki Johnny Halliday'in hali daha da enteresandı. Genç karı - koca denize girip korsancılık oynayarak kısa mazili evlilik hayatlarının yeni bir balayım daha yaşamış oldular.

ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1968 TARİHLİ 20. SAYISI