Az önce onu Arena Tiyatrosu’nun sahnesinde prova yaparken seyretmiştim. Şimdi kuliste karşı karşıya oturmuş konuşuyoruz. Yılların Aliye Rona’sı, bir genç kız canlılığı içinde durmadan anlatıyor, hep tiyatro aşkından, tiyatro sevgisinden söz ediyordu:

«Dört yıllık bir aradan sonra, geçen sezon ‘Gülriz Sururi – Engin Cezzar Topluluğu’na katılmıştım. Sonra sezonun bitmesi ile film işlerim tekrar başladı. Yalnız tiyatroya geçmekle sinemayı bırakmış değildim. Bu mevsim de çok sevdiğim ve sanatını takdir ettiğim Altan Karındaşın teklifi ile karşılaşınca, bitip tükenmek bilmeyen tiyatro aşkımın etkisi ile de olacak, hemen kabul ediverdim. Şimdi bu sezon Arena’da ‘Sasafra Dallarındaki Rüzgar’ı oynayacağız.»

Aliye Rona'nın tiyatro sevgisi daha ilkokul sıralarında başlamıştı. O, aklımdan geçenleri sanki bir önsezi ile kavramıştı:

- «Küçücük bir kızken evde ne kadar sandalye, koltuk varsa hepsini yan yana sıralar, sonra ev halkını bu sandalye ve koltuklara oturtur, karşılarına geçip onlara bildiğim manzumeleri okur, oyunlar oynardım. Şimdi tiyatroda seyircilerimin karşısında aynı şeyi yapmıyor muyum? Demek ki bu benim içimde varmış, kanımda varmış. İşte ben iki yılda bir, üç yılda bir, tamamıyla küllenemeyen tiyatro aşkımın etkisi ile yine kendimi sahnede buluveriyorum. Sakın bunu bir şıp sevdilik olarak kabul etmeyin.

«Bazen tiyatroda yenemediğim gücümü perdeye aksettirmeye çalışıyorum. Sahne ve perde hayatım zaman olarak hemen hemen yarı yarıya. Yalnız çok isterdim, perdede aldığım ödülleri iyi bir eserle tiyatroda da alayım. Bütün emelim tiyatroda verilecek böyle bir sanat armağanına kavuşmak.»

Aliye Rona coşmuştu. Tiyatro konusu ile ilgili olarak daha saatlerce konuşabilirdi. Sahnede «Sasafra Dallarındaki Rüzgar»ın provası hala devam ediyordu. İçeriden Altan Karındaş'ın sesi duyuldu:

- «Hadi Aliş sıra sana geldi!» Yıllar önce Sofokles'in «Elektra» isimli trajedisinde Elektra rolünde alkışladığımız Aliye Rona, bu yeni oyunda 'Karolin' olarak sahneye koşuyordu.

ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1967 TARİHLİ 39. SAYISI