«Bir garip ölmüş diyeler/ Üç günden sonra duyalar» diye başlar ünlü halk ozanı

Yunus Emre’nin duygulu şiiri.

Bugüne kadar 200’den fazla filmde irili ufaklı rollerde seyircinin karşısına çıkan Osman Türkoğlu, üç günden sonra duyulmadı ama, tıpkı bir garip gibi öldü gitti. Öldüğü zaman yanında kimseler yoktu. Kalp krizi onu gece tatlı uykusunda yakaladı ve 73 yıl yaşadığı bu dünyadan sessizce alıp götürdü.

Ölüsünü, ertesi sabah son filmi «Şeytanın Oğlu»nun setine götürmek için gelen filmciler buldular. Yatağın içinde iki büklüm olmuş, sessiz sedasız yatıyordu. Tıpkı hayattayken olduğu gibi..

Söylenenlere bakılırsa, cebinden sadece 175 kuruş para çıkmış. 200'den fazla film ve 175 kuruş para... Elinize bir kağıt - kalem alırsanız, film başına bir kuruştan daha az düşer:.

Seri, yaşlı bir baba tipi lazım olduğu zaman filmciler hemen Osman Türkoğlu'na koşarlardı: «Baba, yarın başlıyoruz» derlerdi. Ve Osman Türkoğlu ne kadar (para) alacağını konuşmadan tevekkül içinde ertesi gün sete gider, çalışmaya koyulurdu.

Cenazesini Sine - İş Sendikası kaldırdı. Çelengi de gene aynı sendika gönderdi. Mezarının başında Yılmaz Güney, Osman Seden, Asım Nipton, Metin Erksan ve bir, iki kahve arkadaşından başka kimseler yoktu.

Bütün karakter oyuncularını bekleyen acı bir kaderdi bu.

ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1967 TARİHLİ 44. SAYISI